Magda, tak jak większość uczniów rozpoczęła rok szkolny.
Ma swój Elementarz, w miarę możliwości dostosowany przez Ministra do specyficznych potrzeb edukacyjnych, zaopatrzony w piktogramy. Ma swój stres szkolny, z którym radzi sobie całkiem nieźle. Ma nowych Kolegów i Koleżanki w klasie, zajęcia, dzwonki, przerwy i świetlicę szkolną, do której chodzi po lekcjach.
Ktoś, kiedyś zadecydował o tym, że Madzia nadal jest. Do tej pory nie wiemy Kto. Czy lekarz reanimujący ją czwartą minutę, czy los, czy jednak Ona sama. Faktem jest, że mimo ogromnej chęci życia, mimo siły, uśmiechu i tej tzw zwyczajności, jest niepełnosprawność, która co jakis czas „przypomina” o sobie niczym potwór. I mamy świadomość tego, że to, co jest teraz, nie jest nam zagwarantowane jutro.